Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

              

           “το μεγαλο μασ τσιρκο’’
                                 ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ....
                                                   ¢Η ιδέα για το ανέβασμα του έργου ανήκε στο θιασαρχικό ζεύγος Κώστα Καζάκο και Τζένη Καρέζη, που για πρώτη φορά την άνοιξη του 1972 σκέφτηκαν ν’ ανεβάσουν ένα έργο, που σύμφωνα με τη γνωστή ηθοποιό έπρεπε: «-να είναι κάτι σαν λαϊκό πανηγύρι, να κλείνει μέσα του πολλή ρωμιοσύνη… και μέσα από τη σάτιρα, τον αυτοσαρκασμό, το γέλιο και το δάκρυ, να μιλήσουμε για τους καημούς και τα όνειρα της φυλής μας, για προδομένους αγώνες, για προδομένες ελπίδες… και πάνω απ’ όλα για ομορφιά. Για την ομορφιά αυτού του λαού, που δεν παύει ποτέ να αγωνίζεται, να προδίδεται, να πιστεύει και να συνεχίζει τον αγώνα του, διατηρώντας τις ρίζες του αναλλοίωτες αιώνες τώρα».
Κ. Καζάκος -  Ι.Καμπανέλλης,  Τ. Καρέζη - Μ. Θεοδωράκης
¢Το έργο γράφτηκε από τον αξέχαστο και -δοκιμασμένο σε ιστορικές επάλξεις- θεατρικό συγγραφέα Ιάκωβο Καμπανέλλη, ο οποίος ενθουσιάστηκε με την ιδέα των δυο αγωνιστών ηθοποιών. Έτσι, η σφριγηλότητα της πένας του απέφερε το θεατρικό έργο «Το Μεγάλο μας Τσίρκο». Το έργο διατρέχει, με σατυρικό, αλλά και δραματικό τρόπο, τη νεότερη ελληνική ιστορία από την Τουρκοκρατία και τα χρόνια του Όθωνα έως τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη γερμανική Κατοχή. 
¢Την παράσταση σκηνοθετεί ο Κώστας Καζάκος, ενώ τη μουσική γράφει ο σπουδαίος Έλληνας μουσικός Σταύρος Ξαρχάκος. Τα τραγούδια ερμηνεύει επί σκηνής ο Νίκος Ξυλούρης!

 Τα σκηνικά και τα κοστούμια έφεραν την υπογραφή του Φαίδωνα Πατρικαλάκη.
 Η κίνηση και η θεατρική απόδοση της σκηνής του Καραγκιόζη διδάχτηκε από τον Ευγένιο Σπαθάρη, ο οποίος διακόσμησε το χώρο της εισόδου.

 Τους βασικούς ρόλους ερμήνευσαν ο Κώστας Καζάκος, η Τζένη Καρέζη, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Νίκος Κούρος, ο Τίμος Περλέγκας και ο Χρήστος Καλαβρούζος.

Ο Νίκος Ξυλούρης ερμηνεύει τα αξέχαστα τραγούδια επί σκηνής. Οι στίχοι των τραγουδιών ανήκουν στον Ιάκωβο Καμπανέλλη

Πρεμιερα του εργου


Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις  22 Ιουνίου 1973  στο θέατρο «Αθήναιον» της οδού Πατησίων που βρίσκονταν απέναντι από το Πολυτεχνείο. Ο κόσμος αγκάλιασε τον αγώνα των καλλιτεχνών.


Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ως Ελ. Βενιζέλος

Τα μηνυματα του εργου



         Το έργο έχει σαφή στόχο. Με τρόπο αλληγορικό φορτίζει τον αντιδικτατορικό αγώνα. Στις 3 του Σεπτέμβρη 1843 ο λαός μαζί με τον Μακρυγιάννη και τον Καλλέργη απαίτησαν Σύνταγμα από τον Όθωνα. Ο λαός όρθωσε ανάστημα, πίεσε και κέρδισε. Γιατί να μη φωνάξει και κατά της Χούντας; Υπήρξαν άμεσες συναρτήσεις με την πολιτική πραγματικότητα. Το γέλιο, η σάτιρα και η πικρή αλήθεια ενώνουν τις δυνάμεις τους για να δώσουν το στίγμα και να προετοιμάσουν το έδαφος για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Οι αφηγητές του έργου , ο Ρωμιός και το Ρωμιάκι ανατρέχουν το ελληνικό ιστορικό πλαίσιο και φιλοσοφούν από σκηνής.


Συνθήματα όπως «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και «ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ — ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ» , γνωστά από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, είχαν πρωτοεμφανιστεί στην παράσταση.


Τον Οκτώβριο οι λογοκριτές της Χούντας κατεβάζουν την παράσταση, αφού κατάλαβαν ότι επρόκειτο για πολιτική πράξη με τη μετάδοση πάθους εξέγερσης στους θεατές. Ο Καζάκος και η Καρέζη στη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου …συλλαμβάνονται!


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ( ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ)

      - ΑΓΓΛΟΣ: Να έχουν συνταγμα ή να μην έχουν;
-ΓΑΛΛΟΣ: Να έχουν συνταγμα ή να μην έχουν;
-ΡΩΣΟΣ: Να έχουν συνταγμα ή να μην έχουν;
-ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ: Να έχουν συνταγμα ή να μην έχουν;
-ΑΓΓΛΟΣ: Αφου δεν ειχαν γιατί να έχουν;
-ΓΑΛΛΟΣ: Αφου δεν ειχαν γιατι να έχουν;
-ΡΩΣΟΣ: Αφού δεν είχαν γιατι να έχουν;
-ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ:  Αφου δεν ειχαν γιατι να έχουν;
-ΑΓΓΛΟΣ: Θα τους παρεσυραν αυτοι που έχουν!
- ΓΑΛΛΟΣ: Δεν ειναι ίδιοι μ' αυτους που έχουν!
-ΡΩΣΟΣ: Ξερω και άλλους που δεν το έχουν!
-ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ: Να αρκεσθουν εις αυτα που έχουν!
-ΑΓΓΛΟΣ: Τι θα το κάνουν άμα το έχουν;...
-ΓΑΛΛΟΣ: Τι θα το κάνουν άμα το έχουν;...
-ΡΩΣΟΣ:  Τι θα το κανουν άμα το έχουν;...
-ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ:  Τι θα το κανουν άμα το έχουν;...
-ΑΓΓΛΟΣ: Δεν ειναι κι ώριμοι, για να το έχουν!
-ΓΑΛΛΟΣ: Ειναι ανωριμοι για να το έχουν!
-ΡΩΣΟΣ: Για το καλο τους ας μην το έχουν!
-ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ: Δεν επιτρεπεται να το έχουν.
- ΑΓΓΛΟΣ: Αποφασιζομε να μην το έχουν;
-ΟΙ ΑΛΛΟΙ: Να μην το έχουν!
-ΑΓΓΛΟΣ: Αγγλιααααα
-ΓΑΛΛΟΣ: Γαλλιααααα
ΡΩΣΟΣ: Ρωσιααααα
-ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ: Αυστριααααα
-ΑΓΓΛΟΣ: Κοσμοκρατορια
-ΓΑΛΛΟΣ: Κεφαλαιοκρατια

Η Τζένη Καρέζη μας μεταδίδει το πάθος της  ως Ρωμιάκι

«-Οι ριζες μας ειναι βαθιες  το χωμα δικο μας  . Κοβω κοβεις κοβει κοβουμε κοβετε κοβουν τα κλαρια μας ,τον κορμο μας ,μα το χωμα ξαναφουσκωνει. Μια πρασινη φωνουλα ξαναβγαινει και φωναζει . Εδω ειμαι!»  (Ρωμιάκι)


Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

ΤΟ Α΄ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
 
Το Α΄ αρχαίο θέατρο της Λάρισας δεν είναι ευρέως γνωστό.Δεν έχει όμως τίποτε να ζηλέψει από τα προγενέστερα και μεταγενέστερα θέατρα της εποχής του.
Χτίστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ σε μια εποχή που η Λάρισα είχε ιδιαίτερη οικονομική άνθηση. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Οκταβιανός είχε μετονομάσει την πόλη σε Augusta λόγω των εσόδων που κέρδιζε από αυτή.Το θέατρο χρησίμευε για θεατρικές παραστάσεις, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και συνεδριάσεις του Κοινού των Θεσσαλών. Είναι χτισμένο αποκλειστικά σχεδόν από μάρμαρο. Έχει αμφιθεατρική διάταξη όπως όλα τα αρχαία ελληνικά θέατρα. Το μάρμαρο για να κατασκευαστούν τα εδώλια ήταν από το αρχαίο λατομείο στο Καστρί Αγιάς!

Το θέατρο ήταν στο ανώτερό  του μέρος ορατό μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα. δυστυχώς, ύστερα από ένα σεισμό το 1868 το κοίλο καλύφθηκε από τυος πλίνθους των σπιτιών που γκρεμίστηκαν. Πάνω σ' αυτή την επίχωση οικοδομήθηκαν νέα κτίρια. Επιπλέον όσο το μνημείο ήταν ορατό, πολλοί λίθοι απομακρύνθηκαν για ν αχρησιμοπιηθούν ως οικοδομικό υλικό. Ας μην ξεχνά κανείς ότι η Ελλάδα τότε ήταν τουρκοπατημένη, ο κόσμος ενδιαφερόταν μόνο για να επιβιώσει και η αντίληψη για την αρχαιότητα δεν ήταν η ίδια όπως παλιότερα ή όπως (θέλω να πιστεύω) τώρα. 
Οι ανασκαφές για το Α΄αρχαίο θέατρο της Λάρισας ξεκίνησαν το 1910 όταν έφορος αρχαιοτήτων ήταν ο Απόστολος Αρβανιτόπουλος, ο οποίος έφερε στο φως ένα μέρος της σκηνής.
Η ορχήστρα- το μέρος που δρούσε ο Χορός -  υπολογίζεται ότι είχε διάμετρο μεγαλύτερη των 20 μέτρων. Το μέγεθος της σκηνής είναι σύμφωνο με αυτό της Επιδαύρου.Το θέατρο χωρούσε πάνω από 10.000 θεατές. Στην αρχαιότητα , στα ελληνιστικά χρόνια έως και πριν την τουρκοκρατία ο κόσμος αγαπούσε το θέατρο, το οποίο ήταν μέρος της κλασικής του παιδείας.                 
                                                                                                    
 
Το θέατρο υπήρξε ορόσημο για τον καθορισμό των ορίων της πόλης. Βρέθηκε μια δικαστική απόφαση σύμφωνα με την οποία ο Δημοκράτης κατέθεσε αγωγή στο αρμόδιο δικαστήριο για να φύγει από το κτήμα του ο Αριστόκλειτος, ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί παράνομα και λειτουργούσε το χορτοπηγείο του (έφτιαχνε δηλαδή δέματα με ζωοτροφές). Το δικαστήριο του επέβαλλε τσουχτερό πρόστιμο γιατί εκμεταλλευόταν και την ''χώσιν'' του θεάτρου(=μέρος του θεάτρου)αφού ο λόφος ήταν δημόσιος χώρος.
Το παράξενο είναι γιατί δεν έχουμε μαρτυρίες από τυχόν περιηγητές για τις παραστάσεις που δόθηκαν στην αρχαιότητα.
 Σήμερα, εκτελούνται ακόμη εργασίες από τους αρχαιολόγους και τους συντηρητές αρχαιοτήτων. Δεν δίνονται ακόμη παραστάσεις, παρα μόνο μια συναυλία το καλοκαίρι του 2013. Αν είμαστε προσεκτικοί ως θεατές, αγωνιστές ως άνθρωποι και τυχεροί ως Λαρισαίοι ίσως να έχουμε το προνόμιο των προγόνων μας για μια  θέση στις κερκίδες σ' ένα από τα δύο διαζώματα.

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014






ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ



 
Το θέατρο από το 1961 γιορτάζει στις 27 Μαρτίου σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιστούτο Θεάτρου. Κάθε χρόνο ένας σπουδαίος θεατράνθωπος αφήνει το στίγμα του στον θνητό κόσμο με μια ομιλία που διαβάζεται σε όλα τα θέατρα πριν την έναρξη της παράστασης της 27ης Μαρτίου.
Φέτος επιλέχθηκε ο Νοτιοαφρικανός θεατρικός συγγραφέας και σκηνογράφος Μπερτ Μπέιλι.Μεταξύ άλλων ο Μπέιλι μίλησε για την ανάγκη που έχει ο άνθρωπος να παρασταίνει, να δημιουργεί και να φωνάζει μέσω της δημιουργίας. Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να αναπνέει μέσα από τα συναισθήματά του:
"- 'Όπου υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία, εκδηλώνεται το ασυγκράτητο πνεύμα της παράστασης.
Κάτω από δέντρα σε μικρά χωριά, πάνω σε σκηνές υψηλής τεχνολογίας στις μητροπόλεις του κόσμου, σε σχολικές αίθουσες, σε γήπεδα και σε ναούς· σε υποβαθμισμένες αστικές περιοχές, σε εμπορικά κέντρα, σε κοινοτικά κέντρα και υπόγεια στο κέντρο της πόλης, οι άνθρωποι μαζεύονται για να κοινωνήσουν στους εφήμερους θεατρικούς κόσμους που εμείς δημιουργούμε προκειμένου να εκφράσουμε την ανθρώπινη πολυπλοκότητα, την διαφορετικότητα και την ευαισθησία μας με σάρκα, ανάσα και φωνή.
Μαζευόμαστε για να κλάψουμε και να θυμηθούμε, για να γελάσουμε και να σκεφτούμε. ………"
 Λόγια που αγγίζουν την Ψυχή. Γιατί στην ήπειρο που γεννήθηκε το χαμόγελο αναζητούν. Σάμπως και μεις που γεννηθήκαμε στον παράφρονα πλέον εξελλιγμένο κόσμο δεν αναζητούμε ένα χαμόγελο; Μάταια βέβαια γιατί έχουμε φροντίσει να μάθουμε από την κούνια μας ότι για να γελάσουμε θα πρέπει ζητήσουμε αντάλλαγμα!
"- Η παράσταση είναι οι άνθρωποι" λέει ο Πιραντέλλο μέσω της φωνής του αξέχαστου Έλληνα ηθοποιού Δημήτρη Μυράτ και μουσική του μελωδικού μας Μάνου Χατζιδάκι. Ας περιπλανηθούμε στους δρόμους της φαντασίας μας.Καλό περίπατο! 






 


 

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013



ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΒΑΛΑΚΟΥ

ΜΙΑ ΣΕΜΝΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 83 ΕΤΩΝ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.


" Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΕΡΑΣΜΑ. ΕΝΑ ΦΕΥΓΑΛΕΟ ΠΟΥΛΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΜΑΣ''.



Μα τι μανία έχουμε εμείς οι Έλληνες να θυμόμαστε ανθρώπους της τέχνης, όταν αυτοί ανοίγουν τα φτερά τους για τον ουρανό;
 
Βέβαια, κάλλιο αργά παρά ποτέ!!
Η Αντιγόνη Βαλάκου, γεννήθηκε στην Καβάλα. Σε ηλικία 16 ετών έφυγε με την οικογένειά της για την Αθήνα. Αγαπούσε τόσο το θέατρο που πριν ακόμη αποφοιτήσει από το Γυμνάσιο, παρακολουθούσε μαθήματα θεατρικής παιδείας στο θεατρικό σπουδαστήριο του Βασίλη Ρώτα !
Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις της είπε πως δεν ήξερε το λόγο που έγινε ηθοποιός. Η υποκριτική είχε γεννηθεί τη στιγμή, που η ίδια άνοιξε τα μάτια της  στο γήινο κόσμο.  
Παρόλο που έδειχνε εύθραυστη, είχε εσωτερική δύναμη, που τη διέκρινες πάνω στη σκηνή. Είχα την τύχη να δω την παράσταση " Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα'' του Φ.Γ.Λόρκα από το Εθνικό Θέατρο με την Αντιγόνη Βαλάκου στο ρόλο της χήρας Μπερνάρντα. Ομολογώ ότι ήμουν προκατειλλημμένη από ορισμένες  πρόχειρες σε σενάριο ταινίες στις οποίες είχε συμμετάσχει.  Στο θέατρο η Βαλάκου ήταν  μια ατρόμητη δύναμη που σε συνέπαιρνε. Αγέρωχη κορμοστασιά και φωνή με υποκριτικά σπασίματα. Η ερμηνεία της στη Μπερνάρντα, αν και κόντρα ρόλος, θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μου!
 Διακρίθηκε, επίσης, στο ρόλο της Οφηλίας στον ''Άμλετ'' και στην ''Ηλέκτρα'' του Σοφοκλή.  
Η τελευταία ης παράσταση ήταν το έργο "Μαντάμ Φλο" το 2011.
Η ίδια δίδασκε για 20 χρόνια περίπου στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αυταρχική και δίκαιη. Δυο όροι, δυο λέξεις απαραίτητες για  να  απλώσεις το χέρι σου στην Επιτυχία και να γευτείς το νέκταρ της δημιουργίας!

 


 

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013




"ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ''
Θεατρικό παιχνίδι
Ξέρετε, σκεφτόμουν για καιρό πως θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε  την έννοια της φιλοσοφίας στα παιδιά χωρίς να δυσκολίες λεκτικές αλλά και να βοηθήσουμε να μην την αντιμετωπίσουν με φόβο και προκατάληψη.
Με σύνθημα μας" η φιλοσοφία επιστρέφει στον τόπο που τη γέννησε  " αρχίσαμε ν' ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια της .
1ο ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ  :
Ρωτάμε την ομάδα τι νομίζουν ότι σημαίνει φιλοσοφία
2ο ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ:
 Αφού ακούσουμε  όλα τα μέλη της ομάδας  ( οι περισσότεροι θα σας πουν ότι σημαίνει ''φίλος της σοφίας''), τους αναλύουμε με πολύ απλά λόγια ότι φιλοσοφος είναι ο άνθρωπος που σκέφτεται  και διατυπώνει ερωτήσεις για το σύμπαν, για την ύπαρξη του ανθρώπου στη γη, για τον χρόνο, για την Ψυχή  και προσπαθεί ο ίδιος να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά.

3ο ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ:
Τους αναφέρουμε κάποια ονόματα σπουδαίων φιλοσόφων όπως ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης  (δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και συγγραφέας του βιβλίου  Ποιητική- την οποία χαρακτηρίζω " βίβλο" του αρχαίου θεάτρου ), ο Πλάτωνας.
4ο ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ:
Βιωματική συμπεριφορά
Ζητάμε από τα μέλη της ομάδας να κλείσουν για 7 λεπτά τα μάτια τους . Είναι ήδη καθισμένοι σε κύκλο. Με τη συνδρομή απαλής μουσικής , καθαρών ήχων από τη φύση , τους  λέμε να φανταστούν πως είναι στη μικρή αρχαία Ελλάδα και οι ίδιοι είναι μικροί φιλόσοφοι.  Ποια θα ήταν η πρώτη τους σκέψη; Ποιο το πρώτο ερώτημα που θα βασάνιζε αν όχι την κ. Σκέψη , έστω την κ. Φαντασία;
5ο ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ:  
Ένα- ένα τα μέλη της  κυκλικής ομάδας σηκώνονται και διατυπώνουν το δικό τους  ερώτημα με την κίνηση και το χρώμα φωνής, που το καθένα επιθυμεί.
Υ.Γ Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ερωτήματα είναι ικανά να διατυπώσουν τα παιδιά. Και με τι τόνο φωνής και τι ελαστικότητα κίνησης να τα αποδώσουν ! 

" ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ''
 ( ονόματα αρχαίων Ελλήνων & Ρωμαίων φιλόσοφων)

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013


 

"- Η ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΑΝΕΧΘΗΚΕ ΠΟΤΕ
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ 
ΣΗΚΩΝΕ ΨΗΛΑ ΕΝΑΝ  ΚΑΘΡΕΦΤΗ
ΓΙΑ ΝΑ ... ΚΟΙΤΑΖΕΤΑΙ Η ΦΥΣΗ!".

ΑΜΛΕΤ ( ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ)

ΑΝΤΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ

Σκέφθηκα πως δεν θα μπορούσε ν'αρχίσει κάποιος με ωραιότερα λόγια να γράψει πέντε πράγματα για τον εαυτό του  (χωρίς τη μανία της αυτοπροβολής)αν δεν έχει υπόψη του τις παραπάνω συμβουλές του Άμλετ προς τους ηθοποιούς. Περισσότερο, για να πατάνε πάντα τα πόδια μας στη Γη.

Οι σπουδές μου πάνω στο θέατρο αλλά και τη ζωή ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Συγκεκριμένα στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών. Μέσα στα 5 χρόνια θεατρικής μελέτης και πρακτικής είχα την τύχη να διδαχθώ από μεγάλα ονόματα του πνεύματος όπως ήταν ο ιστορικός Δ. Σπάθης, η Ζ. Σαμαρά, η ηθοποιός Φιλαρέτη Κομνηνού, ο βαρύτονος Σπ. Σακκάς, οι σκηνοθέτες Ν. Παπανδρέου & Β. Παπαβασιλείου, ο θεατρικός συγγραφέας Α. Στάικος,  οι παιδαγωγοί θεάτρου P. Sixmith & Γ. Φράγκογλου κοκ. Η παράθεση των ονομάτων δεν τελειώνει γιατί η γνώση δεν έχει ημερομηνία λήξης!
Επίσημα ως θεατρολόγος ξεκινώ μια πορεία που έχει αφετηρία την τέχνη.

Διδάσκω θεατρική αγωγή εδώ και 12 χρόνια στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΝΗΛΙΚΩΝ:

ΙΕΚ ΛΑΡΙΣΑΣ : '' Ιστορία του Ενδύματος''
ΚΕΚ ΛΑΡΙΣΑΣ: '' Πολιτισμός & ΜΜΕ''
ΚΕΕ ΛΑΡΙΣΑΣ: '' Θεατρική Παιδεία I, II, III'' , '' Θέατρο και Κινηματογράφος''.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΟΛΟΓΙΑ:

'' Τύμπανο, Τρομπέτα και κόκκινα κουφέτα'' του Γ. Ξανθούλη
''Good evening Mr Shakespeare'' 
'' Λυσιστράτη'' του Αριστοφάνη σε διασκευή εμού της ιδίας
'' Περπατώ εις το Δάσος'' της Στέλλας Μιχαηλίδου
 ''Οδυσσεβάχ'' της Ξένιας Καλογεροπούλου
Με τα παραπάνω έργα συμμετείχαμε στην ετήσια Πολιτιστική Εβδομάδα.


ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΟΛΟΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΩΝ:

 ''Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα'' του Φ. Γκ. Λόρκα με την Ονείρων Θαύματα
'' Το Ημερολόγιο Ενός Τρελού'' του Ν. Γκόγκολ με τον ηθοπιό και συγγραφέα Στ. Ντικούλη στη Σκηνή Τεχνών

ΕΠΑΙΝΟΙ:
Βραβείο από την Ακαδημία Τέχνης και Λόγου Ξάνθης για τη συγγραφή καλύτερου παιδικού παραμυθιού με το 21ο Δ. Σχ. Λάρισας.
ΑΡΘΡΑ:
Κριτικές θεατρικών παραστάσεων και άρθρα θεατρικού περιεχομένου παλιότερα ατον Ημερήσιο Κήρυκα , κατόπιν στην Ελευθερία.
Επίσης έχω προλογίσει θεατρικά έργα.

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ:
Αν και δίδαξα στους εκπαιδευτικούς της Καρδίτσας Αρχαίο Θέατρο, προτιμώ να διδάσκομαι. Έχω παρακολουθήσει κατα καιρούς κρατικά σεμινάρια για το Θέατρο , για θεατρικούς συγγραφείς για την παιδαγωγική του θεάτρου, για τη διδασκαλία της θεατρικής αγωγής στα σχολεία.


ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ:

Την πολύωρη συζήτηση που είχαμε με τον Ιάκωβο Καμπανέλλη στη σχολή. Σεμινάριο αρχών και ήθους επαγγελματικού!
Τον θυμάμαι σαν τώρα, ν'ανεβαίνει τη στενή τσιμεντένια σκάλα της Εγνατίας, απαλά και ευγενικά. Με ένα χαμόγελο μονίμως ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Λεπτός, κυρτός, με ένα φαρδύ ριγωτό παντελόνι και μια ανάλαφρη πουκαμίσα να σκιάζει τη φαντασία μας!


ΔΕΝ ΜΕ ΚΟΥΡΑΖΕΙ:

Να σκέφτομαι!!